خواص انار بیشمار است و بی جهت نیست که در قرآن از آن با نام میوه بهشتی یاد شده اما واضح است که در مصرف هر میوه ای باید حد اعتدال را حفظ کرد. آیا از بایدها و نبایدهای انار ترش و شیرین اطلاعی دارید؟
در منابع طب اسلامی، آدمی را به چهار گونه طبع میشناسند، دموی، صفراوی، بلغمی و سودایی. هر یک از این چهار طبع خصوصیات و علایم خاص خود را دارد و البته دستورالعمل هایی ویژه برای مصرف مواد غذایی.
اما در کلیات این بحث باید گفت که هرآنچه طبع آن با طبع انسان یکی باشد، منع مصرف دارد. برای مثال: ماست ماده غذایی است که طبع سرد و تر دارد لذا مصرف آن برای افرادی با طبع سرد مانند بلغمی ها و یا سودایی ها توصیه نمیشود مگر اینکه ماست را با مصلح آن میل نمایند.
طب اسلامی و انار
در ایران و سایر کشورهای اسلامی از هزاران سال پیش انار به عنوان میوه ای برای درمان استفاده میشده، در کتب طب قدیم انار را به عنوان میوه ای جهت تقویت قلب، دارویی ضد کرم کدو، مقوی معده، تسکین دهنده حرارت معده و روشن کننده رنگ صورت معرفی کرده اند. اما با توجه به مزاج مختلف انار هشدارهایی نیز در این زمینه وجود دارد.
مزاج انار؛ مزاج آدمی
شناخت مزاج انار کار دشواری نیست و تنها بستگی به طعم آن دارد. انار شیرین دارای طبع گرم، انار ترش طبع سرد و انار ملس طبع معتدل دارد.
با توجه به این تقسیم بندی میتوان چنین نتیجه گرفت که افرادی با طبع بلغمی و سودایی بهتر است که انار ترش میل نکنند و بلعکس به افراد دموی و صفراوی مصرف انار شیرین توصیه نمیشود.
همه موارد بالا در صورتی است که انار بدون مصلح آن مصرف شود. در صورت مصرف هر نوع اناری با مصلح آن، طبع انسان به تعادل نزدیکتر میشود.
لازم به ذکر است که مصلح انار ترش، انار شیرین و مصلح انار شیرین، انار ترش است.